9 Aralık 2016 Cuma

KOL DÜĞMESİ

      Barış Manço ...Sesinde sözünde 'ah işte tam burası evet evet acıyan yer unutamadığım kısım işte 'olan adam...İki küçük kol düğmesini getirdi koydu geceye sonra 'unutamadım unutamadım nolur anla beni ' beni dedi gitti.
       Hayatın akışında yolumu kaybettiğim zamanlardayım .Hep düşe kalka bu hayat ama bu sefer fena düştüm.Benim güzel kuzum ne güzel anlattı bugün ' Abla ölümü kötü bir şey gibi gösterdiler halbuki ölüm sevgiliye kavuşmaktır ' dedi .Aklını kalbini pamuklara sarar baş ucuma koyar kimselere de vermem imkanım olsa.Şu ölüme,bu dünyadan gidişlere zahiren bakmaktan nasıl yorulmuş zihnim o konuştu da biraz nefes aldı bin şükür tanıştırana...Velhasıl kalkıyorum sıkıntı yok.
     Çocukluğumdan fotoğraflar geldi bugün sıpaykende eşekkende aynıyım hiç değişmemişim.Özellikle gülüşüm Gülceciğim hiç değişmemiş hala gülerken insanlar hiçbir zaman gözlerimin olmadığını düşünebilirler.Küçükken de aynıydı.Gülmeyi ayrı seviyorum nolursa olsun güç veriyor .Patlatıyorsun bir kahkayı hah işte sen o istediğin güçlü insansın yıkmaya çalışanı Allah korusun senden.Tebessüm ediyorsun bir sürü anlamı o hafif yayvanlaşmış ağza sıkıştırıyorsun.Gül Gülce herkes gülsün fırsat buldukça.Bence insan gülerken ayrı özgür.Neden dersen bilmyorum ama gülmek benim kendimi özgür hissedişim,hala ayaktayım mesajım.Ayakta kal Gülce ve hep gül.Nice gülmelerimiz olsun her şeyin sonunda ve başında...